DİVAN ŞİİRİNİN SOĞUK RÜZGÂRI: SARSAR

Bir hava olayı olan rüzgâr, Divan şiirinde geniş bir kullanım alanına sahiptir. Sıcak, ılık ve soğuk esen rüzgâr türlerinin tabiat insan üzerinde olumlu/ olumsuz etkileri bulunmaktadır. Bu etkiler şairlerin şiirlerinde farklı hayallerle sıklıkla söz konusu edilmiştir. Özellikle rüzgârların baharın habercisi olması, bağ bahçeyi yeniden canlandırması, gülü açtırıp bülbülün aşkını nağmelerini arttırması gibi özellikler rüzgârın tabiatla ilgisi bağlamında en çok işlenen konulardandır. 
 Soğuk şiddetli olarak “sarsar”, rüzgârlar kadar sıklığı genişliğine sahip olmamakla birlikte, türlü hayal benzetmelere konu olmuştur. “Sarsar” öncelikle sonbahar kış konulu kasidelerde bu mevsimlerle doğadaki diğer unsurlarla ilişkisi yönüyle anılan rüzgârdır. Bununla beraber, şairler memduhun kimi vasıflarını; âşığın içinde bulunduğu hâli; gam, hasret, ölüm duygu durumları ifade ederken de olayından yararlanmışlardır. yazıda türü “sarsar”ın şiirindeki yeri, özellikleri, hangi kişi, unsur, durum duygularla ilişkilendirildiği XIV. yüzyıl ile XIX. arasından seçilen divanlar aracılığıyla ortaya konmaya çalışılmıştır. kurulan tamlamalar türünün sanatlar yoluyla beyitlerde yer aldığı da incelenen konular arasındadır.